Deel 2: We gingen Europa in!
Succes went snel. Het is vervelend, maar het is wel de werkelijkheid. Toen John van den Brom met Den Haag Europees voetbal haalde was de algemene mening in het stadion dat we nu daadwerkelijk de aansluiting hadden gemaakt met de subtop in Nederland. Eindelijk, als derde stad van Nederland, weer terug waar we waren in het begin van de jaren ’70: in één seizoen wonnen we uit bij én thuis van Ajax (en uit bij PSV), mijn geluk kon niet op. Toen we ook de penaltyreeks bij FC Groningen wonnen (na twee bizarre 5-1 wedstrijden) en Europa in mochten was de vreugde enorm.
Maar helaas. De prijs van het succes was enorm hoog: de gehele voorhoede vertrok, inclusief onze Russische tank Bulykin en onze assistkoning, Haagse Wesley. In plaats van aan te haken bij de subtop werd het woord ‘handhaving’ weer in ere hersteld, jaar na jaar na jaar. Eerst naar beneden kijken, dan pas omhoog. Het vijfjaren plan dat ooit werd gelanceerd om de aansluiting te vinden is allang de Chinese prullenbak ingegaan: elk jaar wordt er een tekort gedraaid op de één of andere vage manier.
Zijn onze spelers dan zó duur? Kan iemand me dan vertellen wie precies, want zoveel spelers die boven het gemiddelde uitstijgen hebben we toch niet? Qua toeschouwersaantallen zit er al jaren een stijgende lijn in: weinig gekkigheid langs de lijn doet de gezinnen terugkeren en daarmee ook de merchandise verkopen stijgen. De meeste VIP-boxen zitten elke wedstrijd wel zo’n beetje vol en ook de commercie lijkt aan te trekken, dus waar gaat het mis als er tegen het einde van het jaar weer een tekort wordt aangekondigd van drie of vier miljoen?
Ga me niet vertellen dat de begroting ook is gebaseerd op de verkoop van spelers, want qua contractbeheer en de doorstroom van jeugd staan we al jaren stil. Ons grootste talent wat er nu loopt, Shaquille Pinas, was ook al bijna gratis vertrokken. Neem daarbij het gratis de deur uitlopen van Becker en Ebuehi de laatste jaren en onze gemiddelde leeftijd die wél in het veld staat (en die daarmee de doorstroom van jeugd tegenhoudt) en de conclusie is vrij makkelijk: als er niemand doorbreekt kan je ook niks verkopen. Maar ja, alles voor de veiligheid en de handhaving. Of loopt er echt niets in de jeugd, want dan is er een heel ander (en groter) probleem.
Eigenlijk beginnen we dus elke competitiestart weer opnieuw en daar zit een groot gedeelte van mijn irritatie. Te laat met aankopen, geen schaduwlijsten, geen beleid op het gebied van groei en prestaties, geen ambitie: ‘we hebben de middelen niet, we moeten realistisch blijven, we moeten ervoor zorgen dat we erin blijven, we….’nou ja, vul maar in wat er volgt. Er is geen plan en mocht dat er wel zijn houden ze dat verdomd goed verborgen. Of is alle bestuurlijk onrust juist een gevolg van dit gehele verhaal?
Ik denk dat alle supporters echt genoegen zouden nemen met een daadwerkelijk minder jaar als dat ten grondslag ligt aan een soort van doorstart met eigen jongens, met aanvallender voetbal en met een degelijke structuur binnen alle geledingen. Natuurlijk geeft dat onrust, maar we stevenen nu af op een scenario dat niemand graag ziet, want ook nu ontberen we kwaliteit en lef.
Als het ooit tijd was voor een soortgelijk scenario was dat nu: met Emmen, Fortuna Sittard, RKC Waalwijk en Sparta durf ik de strijd wel aan te gaan met een jong en fris elftal, gesteund door onze twee Haagse iconen Tommie en Lex. Maar wat blijkt: l die ploegen versterken zich opvallend, Den Haag blijft achter en lijkt op twee gedachten te hinken.
Durf te handelen. Allemaal. Het roer moet om, de bluf en trots moet terug. Nooit meer ingraven op eigen helft en met 0-7 en 1-5 verliezen, nooit meer. Verliezen kan, dik verliezen kan door het enorme verschil in kwaliteit, maar nooit (meer) op die manier.
Het begint allemaal, overal en altijd met een plan. Misschien Co nog eens bellen hoe hij dat zag?