De Stem Van Noord

14: Beste Ruud,

Wat is jouw plan? Dat is het enige waar ik benieuwd naar ben. Wat. Is. Je. Plan.

Ik begrijp sommige keuzes, Ruud. Andere keuzes begrijp ik totaal niet, maar ik heb er niet voor gestudeerd, dus zal jij het beter weten, Ruud. Ik ben Hagenaar in hart en nieren, Ruud (ja ok azijnpissers, ik reken Rijswijk onder Groot Den Haag) en vanuit die optiek kan ik maar één ding concluderen: het is tijd om weg te gaan, Ruud.

Want zeg eerlijk: dat we eruit gaan (of nacompetitie spelen) dat zat er ten tijde van Rankovic al in. Een selectie met enkele jongens die het niveau aankunnen en enkelen die dat zeker niet kunnen, die kreeg je in eerste instantie. Echter, met nog meer winterse versterkingen zou het allemaal goed komen. Elke keer stond je daar nonchalant je praatje te houden nadat mijn club maar liefst één schot tussen de palen had afgeleverd tegen een provincieclub met 48 supporters.

Dat we richting de afgrond gaan: het zij zo. Jarenlang wanbeleid moet een keer opbreken: dat gebeurt nu (en ook vorig jaar natuurlijk al, met dezelfde mensen aan het bewind). Don Martin is intussen opgestapt (of beter: ertussen uit geknepen), maar we zijn en blijven een Haagse club. Dat betekent: hard werken voor je centen, met het mes tussen je tanden de strijd aangaan en nooit opgeven. Engelser dan Den Haag ga je het niet vinden in Nederland, niet qua voetbalopvatting en niet qua supporters: we willen strijd, we willen Gentile, Adam, Lems, van der Leegte, Radosavljevic, Rankovic, Beugelsdijk, Immers. Dat willen we. Het hoeft allemaal niet zo goed, niet zo gepolijst, maar het moet godverdomme met bloed op je scheendekkers. Scheendekkers ja, scheenbeschermers dragen ze in de rest van het land.

Dat is Den Haag, Ruud. Niet hopen op een bevlieging van een slungelspits, of op een toevallige snelle counter van een hele rappe buitenspeler. Dit zijn wij: gehaat in Nederland door onze grote bek, door de Haagse Bluf, door onze keiharde manier van communiceren en door ons, door de supporters. Spreekkoren, de vrouw van Rafael uitschelden (uiteindelijk hadden we gelijk…),

onze eigen Ali uitmaken voor scooterdief: men haat ons en zo willen we ook voetballen: het maakt ons geen ****** (vul maar een Haags woord in) uit wat ze van ons vinden, wij zijn Den Haag en dat zullen ze weten ook.

Zo speelden we jaren, Ruud. We jaagden ze af, we schopten ze door de hekken heen (of over de reclameborden) en we haalden zo heel soms nog een resultaat ook. Weet je wat het gekke is, Ruud? We accepteerden het nog ook, die (vaak Haagse) jongens gingen er namelijk allemaal voor, we waren gewoon niet beter dan dat. Ik denk dat jij vroeger ook liever naar een andere uitwedstrijd ging met RKC of NAC, omdat je wist dat er één ding nooit ging gebeuren: een makkelijke overwinning zou je niet behalen en zo wel, dan zou het publiek ervoor zorgen dat je alsnog een kutavond had.

Dat publiek is er nu natuurlijk niet, ik weet het Ruud. De invloed is na het Zuiderpark toch veel minder geworden, maar het fanatisme is nooit weggegaan, geloof me. Iedereen die Den Haag een warm hart toedraagt leeft fel mee, lees de berichten maar eens op de Social Media: Den Haag leeft en laat zich horen. Ik hoop en denk dat je die commentaren echter niet leest, want daar staan enkele tips in voor jouw elftal waar je wel iets mee zou kunnen.

Want daar zit het probleem, beste Ruud: van dit alles breng jij niks. Nul. Er is slechts verkeerde agressie (Kramer, anyone?), maar van het Haagse is niets terug te zien. Af en toe een gele kaart pakken is geen schande hoor, helemaal niet als je vecht voor lijfsbehoud. Jagen op de tegenstander? Nooit. Het energielevel dat de ploeg uitstraalt is nagenoeg nul en dat reken ik jou aan, Ruud. Vol er op in eigen huis? Nee hoor. Stel je voor heh Ruud, stel je voor dat je gaat proberen om echt zelf wedstrijden te winnen door aanvallend te voetballen en als dat voetballend niet gaat, dan doen we het lekker opportunistisch. Maar niets van dat en dan heb ik het geeneens over het inslijpen van mechanismen, van ingestudeerde spelsituaties, van opkomende backs met voorzetten bij de eerste paal, van overlappende middenvelders, bijsluitende buitens…zoals ik al zei, wij verwachten hier niet zoveel, maar wel inzet. Erop.

Ruud, ik heb een groengeel hart waar ik nooit meer vanaf kom, maar jij bent hard op weg om een grote hap eruit te nemen. Een gezapig zooitje als dit heb ik nog nooit gezien (zelfs niet toen we 15^e in de Eerste Divisie stonden en er nog 800 man in het Zuiderpark zat) en dat neem ik jou kwalijk, Ruud. Zo slecht is het allemaal niet, toch? Vejinovic, Janmaat, El Khayati, Mokhtar, Adekanye, Kishna, Pinas, Van Ewijk: ik denk dat veel subtoppers en middenmoters er jaloers op zijn. Maar jij maakt de verkeerde keuzes, Ruud: Goossens? Kramer?

Kramer ga ik me geeneens meer aan wagen, ook gezien zijn mogelijke contractverlenging (hahahaha, ik snap het niet, Ruud!): maar Goossens kan echt niet meer, maar speelt week in, week uit. Vooruit komt niets aan (ga de wedstrijden tegen Fortuna en Emmen maar eens goed analyseren, Ruud, daar word je immers voor betaald) en verdedigend wordt hij overlopen. Het erbarmelijke percentage aangekomen passes zijn breed of terug. Maar kennelijk heeft hij enorme kwaliteiten die ik mis, want hij is bij jou een vaste waarde, Ruud.

Er is veel commentaar op Mokhtar binnen de supporters, maar misschien ook heel even kijken waar de kwaliteiten van deze speler liggen, namelijk 30 meter verder nar de goal van de tegenstander toen dan waar hij nu de bal krijgt. Het is niet voor niks dat ook Kishna verzoop op die plek: de afstanden naar de andere goal zijn zo groot dat je beter twee Keniaanse marathonlopers daar neer kan zetten. Zowel Mokhtar als Kishna moeten hun actie nu op of voor de middellijn maken: kansloos en dat allemaal door jouw laffe systeem, Ruud. Een kwartier Mokhtar op tien tegen Heracles leverde honderd keer meer op dan zes wedstrijden aan de zijkant.

Wat. Is. Jouw. Plan. Ik heb namelijk geen flauw idee, ik denk alleen dat ik voor velen spreek als ik zeg dat ik liever elke week met 5-6 verlies dan met 0-1 of zelfs met 1-1 gelijkspeel. Knap hoor, dat je straks 0-0 tegen Emmen hebt gespeeld, 1-1 bij Willem II, 1-1 tegen Sparta en, jaja, 2-2 tegen PSV (terecht punt, gezien de statistieken en het wedstrijdbeeld): het stelt niks voor, Ruud. Niets. Ga niet klagen over je materiaal, goede voetballers kunnen elkaar altijd vinden. Kijk naar jezelf, Ruud: je durft niets. Nul. Een laffe dakhaas is wat je bent. Niets meer, niets minder. Zelfs in de wedstrijden dat het écht moet straalt deze ploeg niets uit.

Na het verlies tegen Heracles (1-2 in eigen huis, met wederom nul bluf, jagen of druk) is het toch wel duidelijk dat we eruit gaan. Ja, WE. Den Haag, onze stad, onze club, kapot gemaakt door buitenstaanders. Volgende week Ajax-uit, dat wordt lachen. Je bent niet Haags, Ruud, dat ga je nooit worden ook. Je begrijpt deze club niet, je begrijpt de historie niet, je begrijpt ons (de supporters) niet. Je zit lekker op de bank met je assistent Adrie Bogers (ook een ouwe makker van jou en van Jol) te overleggen, maar waarover is iedereen een raadsel.

Trek je conclusie alsjeblieft, Ruud. Ik zeg het nog één keer: degraderen doet pijn, maar de manier waarop nu maakt het tien keer pijnlijker.

Dag, Ruud.