Hersenspinsels, Pt. 10: Handhavers der Orde

Ik heb dus een boete. Ik. Een boete!!

Die heb ik dus zelden, maar nu heb ik er eentje gehad voor fout parkeren en nog wel van een Handhaver ook. Tot nu toe kende ik de Handhavers alleen van de TV (en daar zitten een paar heel vervelende in dat programma), maar nu kreeg ik dus live met ze te maken. De Handhavers.

Ik stond net vijf minuten geparkeerd toen ze kwamen. Ik stond op een plek waar ik ze kon zien: kennelijk had ik niet goed gekeken en was het verboden te parkeren aan beide zijden van de straat: let wel, er was een parkeerterrein dat ramvol stond en ik sloot aan. Geen moedwil en ‘kijk mij eens gek zijn, ik durf alles!; ik zocht gewoon een plekje om bij een kinderverjaardag in de open lucht te zijn. Buiten die gebeurtenissen (er was nog een verjaardag gaande) zitten er daar nog een korfbalvereniging (het was zondag, dus druk) en een pannenkoekenhuis: iets te veel van het goede voor een parkeerplaats die ruimte biedt aan hooguit 30 auto’s.

Ja, ik was fout. Zonder dat ik het wist, maar ik was fout en wist dat ook toen ik op de twee heren afstapte die mijn bon aan het schrijven waren. Nou weet ik dat ik intimiderend over kan komen, maar op deze brakke zondag (de dag ervoor was Keane on the Beach, dus om nou te zeggen dat ik fit was: neen) zal ik toch vooral lamlendigheid hebben uitgestraald. Nou goed, ik zag ze schrijven, ik dacht ik waag nog een halfslachtige poging om eronderuit te komen: zo heel soms, bij de échte politie, werkt dat…althans, dat zag ik altijd op televisie bij programma’s die vaak niet in Nederland zijn gefilmd. Geheel terzijde, maar al die Engelse en Australische politieagenten lijken altijd humor te hebben; de keren dat ik aanmerking met ze kwam in Nederland was het weinig lachen geblazen. Dat was dan ook vaak voor overlastmeldingen en, vooral, rondom voetbalwedstrijden, maar toch: ik denk niet dat ze erg grappig zijn.

Dat wegpraten van die bekeuring was echt een hele korte aangelegenheid: kansloos. Deze mannen was geen woord mee te wisselen, bleven stoicijns hun werk doen en eentje zei slechts: ‘het bord staat om de hoek’. Tot zo ver de discussie die er dus geen was. 1-0 voor de Handhavers, maar ik gaf nog niet op: door hun onverschilligheid (ok, en nadat ik hoorde dat die bekeuring hoger ging zijn dan de dagwaarde van mijn dinkytoy) werd mijn irritatie groter en groter, helemaal toen ze rond bleven hangen om eventuele nieuwe auto’s ook nog van een prent te kunnen voorzien, in mijn ogen meer dan laf gedrag. Ik liet mijn auto dan ook demonstratief staan: 1-1, gelijkmaker Giers.

Toen ik mijn auto even later toch maar had weggezet (haha, wat een held: doelpunt Giers afgekeurd door de VAR, stand blijft 1-0 voor de Handhavers) omdat ik bang was voor een takelwagen en nog meer kosten dan de duizendtriljoenbiljoen bekeuring die ik zou gaan krijgen, stonden de heren nog op de hoek. In een vlaag van verstandsverbijstering (ok iets teveel eer voor deze actie: het was een korte opvlieger) liep ik (natuurlijk) tegen de kleinste aan, alhoewel, ik schampte hem denk ik. Weer een loze actie die nergens op sloeg, maar toen hij vroeg of hij de politie erbij moest halen koos ik snel de veilige uitweg, nog wel mompelend ‘dat ze niet goed genoeg waren om zelf politieagent te kunnen worden’: toch nog de 1-1, al was het een laffe. Opluchting alom.

Eigenlijk is het creëren van een laag onder die van de politieagent een gouden zet geweest van de regering: vroeger waren die namelijk vaak de pispaal, nu zit er dus nog een laag onder die zelfs zij kunnen uitlachen, waardoor het respect voor de agent alleen maar groeit. Heel, heel slim van de overheid want dat respect was tot een nulpunt gedaald. Het gekke is dat extreem ingrijpen van diezelfde politie voor veel ongenoegen zorgt, maar ook respect afdwingt. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de nekklem van Mitch, de agent die een studente gewoon neerhoekt en het ‘zero tolerance’ beleid in sommige uitgaansgebieden of rondom voetbalwedstrijden: je hebt een klootzak nodig om een groep klootzakjes in toom te houden.

Terug on topic: ik besloot ter plekke (en verkondigde dit ook heel trots, sukkel die ik ben) dat ik de bekeuring zo laat mogelijk zou betalen! Ha! Dat zou ze wel eens even leren. Wat een kloothommels, er was geen conversatie mogelijk met die eikels, dus dan maar zo: 2-1 voor Giers. Overigens was mijn strijd een eenzame: mijn toehoorders waren al snel afgehaakt en dus besloot ik ook mijn lot maar te accepteren: ik heb een bekeuring. Van een Handhaver.

Overigens betaalde ik na binnenkomst mijn bekeuring vrijwel direct: het is maar het beste direct van dit soort onzin af te zijn, nietwaar? Ik weet niet of de VAR twee weken later nog kan ingrijpen, maar ik zou er niet gek van opkijken.

Goal Giers afgekeurd, goal Handhavers toegekend: 1-2 verlies.