De Stem van Noord

Deel 5: Tis Stil aan de Overkant

Tja, ik vind het meestal wel fijn om gelijk te hebben, maar soms ook helemaal niet. Gisterenavond was een perfect voorbeeld daarvan: ik had liever geen gelijk gehad.

Want wat ik de recente weken hier al geroepen heb, komt uit: Den Haag komt gewoon flink wat creativiteit en kwaliteit te kort om een goed seizoen te draaien in de Eredivisie en dat frustreert de supporters enorm. Natuurlijk zijn we pas drie wedstrijden onderweg, natuurlijk gaan ze punten pakken maar de manier waarop er nu wederom met supporters wordt omgegaan is allerminst netjes: in augustus staat er weer geen elftal, dus eigenlijk worden alle seizoenkaarthouders flink in hun achterste genomen.

Eerder heb ik al verhaald over het vertrek van Becker en El Khayati (en vooral over het geen vervangers op je netvlies hebben staan). Geen geld? Hoezo, geen geld? Elk jaar worden er tekorten aangevuld door Chinese Yens kennelijk, maar hoe ontstaan die? Toch niet aan salarissen voor wat er nu op het veld staat? Ik heb serieus medelijden met Fons als ik hem voor de camera zie staan: ok, ik verwijt hem dat er geen visie achter zijn spelconcept zit en dat hij altijd vasthoudt aan de vaste mensen, maar ik geef het je te doen om met deze groep iets neer te zetten.

Over die vaste keuzes: Opa Zwinkels in de goal kan echt niet meer, zo bleek weer. Te langzaam met uitkomen en elke hoge bal blijft lastig (dat heeft hij zijn hele carrière al gehad). Zwinkels is een topvent en verdient al deze krediet van mij zeker niet, maar als stand-in zou hij prima zijn: betrokken bij de groep, sociaal een kanjer. Achterin zijn juist de twee oudgedienden degene waar men niet van op aan kan: Beugelsdijk is een icoon, een Haagse jongen met een hart van goud en gaat door muren, maar zijn onbesuisdheid, snelheid en opbouwende vermogen zijn niet van het niveau dat je na moet streven. Daarnaast speelde onze aanvoerder, Meijers, verleden seizoen al zeer wisselvallig (en dat is netjes uitgedrukt) maar heeft hij nul concurrentie en is hij heilig bij Fons. Om even iets aan te stippen: zijn eerste vier (!!) corners vandaag waren op kophoogte voor de eerste paal voor Hooi.

Danny Bakker op het middenveld heeft elke wedstrijd drie-vier momenten dat hij staat te slapen (zo nu ook weer bij de eerste goal) en is niet de breker die je nodig hebt. Misschien op de plek van Tommy, maar ook Bakker staat al jaren in de basis, wat er ook gebeurt in de wedstrijden ervoor. Gooi alsjeblieft een voetballer voor hem in de basis met creativiteit en haal bikkel Immers een linie terug: de ideale plek voor hem is box-to-box en bikkelen als een malle. Voorin bewijst Thijmen Goppel waarom ik Becker zo graag zag bij ons en hebben we een linksbuiten, Falkenburg, die nog geen gemiddelde 6e klasse B rechtsback voorbij komt. Daar ligt zijn kracht ook niet, maar het blijft behelpen als flankenflitser. Met zulke buitenspelers staat Necid totaal op een eiland: als je de eerste 30 minuten bekijkt tegen Sparta zie je dat hij (bijna) alles goed doet, maar de steun echt dramatisch is.

Wat invalt in de rust gisteren (Hooi en Ould-Chikh) mogen op elkaar staande net de achtbaan in bij de Efteling (dank, Rich). Dat zegt ook iets, buiten het feit dat deze twee jongens qua inzet zoveel meer brachten dan hun voorgangers blijft het echt behelpen en is dit ook niet het niveau wat men nastreeft: te klein, geen body en ook niet de techniek om dat helemaal niet nodig te hebben.

Alles beschouwende hebben we dus een keeper, een linksback, een creatieve 10 en een linksbuiten nodig. Let je op, Jeffrey? Respectievelijk Vorm of Velthuizen, Büttner of Cuevas, Labyad of Ramselaar en Noa Lang of Assaidi. Zo moeilijk is het niet, toch? Versterkingen zijn nodig, anders heb je volgend jaar een tekort dat je helemaal niet meer kan dichten.

Eigenlijk is het gewoon totaal wanbeleid bij ADO Den Haag en zijn we als supporters weer genaaid. Weer een jaar behelpen en kijken naar niks: hoe jaag ik mijn supporters het stadion uit? In plaats van het belonen van onvoorwaardelijke steun zijn er alleen maar huilie-huilie verhalen, wijst iedereen naar elkaar en is er nog steeds geen nieuwe Manders. Zoals zo vaak gezongen op het vak: Den Haag, wakker worden!

Ik klik wat op het Internet en zie dat Ramselaar waarschijnlijk voor Willem II gaat spelen. Goed gewerkt, jongens: Van As out.

De Vuelta

Lange, rechte wegen. Hele lange, rechte wegen. Kilometerslange, rechte wegen. Sterker nog, ik verdenk Spanje ervan dat er maar één rechte lange weg ligt. Geen meter vlak, al geeft het rondeboek dat wel aan. Nog 74 kilometer, er rijden vier Spanjaarden op kop: Arrastibilagagoychoxea (Euskadi), Vasquez Velasquez (Caja Rural), Jimenez Jimenez (Burgos) en één van de 14 Herrada’s van Cofidis. Het peloton vindt het prima en rijdt ongeveer 38 kilometer per uur in de brandende Spaanse zon op een minuut of drie van de koplopers. De weg blijkt dus veel heuvelachtiger dan men dacht (in Nederland zouden we dit 47 cols in één etappe noemen) en ik gok dat er 4000 hoogtemeters aan het einde van de 183 km lange etappe op de metertjes zullen staan. Als kers op de taart volgt dan (natuurlijk) een muur van 1800 meter met een stijgingspercentage van 23 procent. Geen dorp in Spanje dat kennelijk niet een dergelijke muur heeft. De etappe gaat verder, op en neer en op en neer en op en zzzzzzzzzzzz

Ik schrik wakker. Een dun laagje kwijl op mijn schouder en kin en ik denk dat ik weer flink heb liggen snurken aangezien ik mijn keel flink voel. Ik hoor het geruststellende geluid van José de Cauwer op de achtergrond. José moet wel de allerfijnste verslaggever van welke sport dan ook zijn: José kan beschouwen, kent de renners, kent de tactieken, heeft humor en is de perfecte partner voor de ietwat pedante Michel Wuyts. Ik heb het hier dus over José de Cauwer, niet over de José die voorheen bij Eurosport commentaar deed: bij haar geluid en onwetendheid slaat bij mij de aardlekschakelaar om en rennen de katten binnen een straal van 250 meter gillend weg. Raar dat zij geen nieuwe werkgever heeft gevonden…

Ik hoor de goede José en besef dat ik middenin een etappe zat. Ik kijk snel naar het vlakje linksboven: nog 38 kilometer. José ratelt door over hoe zes andere Herrada’s van Cofidis niets hoeven te doen, Juan José Herrada zit namelijk mee in de kopgroep. Rijden ze nou trouwens nog steeds op dezelfde weg? De voorsprong is terug gelopen naar 1 minuut 32. Wat een dor landschap eigenlijk…het maakt het niet heel veel gemakkelijker om je ogen open te zzzzzzzzzzzz

Michel Wuyts heeft het over het restaurant van gisterenavond, waar José net weer een pintje meer heeft weggetikt dan Wuyts. De zwarte paella was uitmuntend, de service ook, zo is het leven van een wielercommentator aangenaam en fijn. Waarom is Wuyts eigenlijk aan het….shit! Ik ben weer in slaap gevallen. Gelukkig heeft de natuur zijn plicht gedaan en me op tijd gewekt: nog elf kilometer. Ik weet intussen zeker dat ze dit stukje al voor de vierde keer aandoen, alhoewel ik het meeste niet bewust heb meegekregen: TV kijken met je ogen dicht is vrij lastig. Van de finishplaats Llobregat de Pueblo Muchos Navas is nog geen glimp opgevangen. De koplopers hebben nog 14 luttele seconden voorsprong en zijn snel een prooi voor de kat.

Waar blijft het bewoonde gebied? Die finishplaatsen in Spanje komen vaak ineens op vanuit het niks, aan die lange rechte weg liggen ineens een paar huizen en een muur. Kan ik trouwens ook niet beter rechtop gaan zitten, want ik heb het idee dat ik anders weer zo kan wegzakken. Fijn dat de Vuelta niet zo hectisch is, zelfs in de finales gaat het er (vergeleken met de Tour) relaxed aan toe. Ze fietsen hard, maar de paniek is minder. De inzet is ook minder, maar het blijft een (hele) grote ronde. Pffff wat een weg is dit joh……

De klanken van Bazart doen me ontwaken. Bazart vind ik fijne muziek, maar had ik die geïnstalleerd als alarm op mijn telefoon? Waarom lig ik in hemelsnaam op de bank…nee heh, het besef dat Clips op Canvas al draait doet me ineens beseffen dat de etappe afgelopen is, dat de huldigingen zijn geweest en de uitzending dus al is afgesloten. De uitslag hoef ik niet te checken: natuurlijk wint Valverde zijn 358e etappe in de Vuelta, een nieuw record.

Morgen weer een etappe. Die Vuelta lijkt ook altijd acht maanden te duren. Ik plan mijn siësta alvast in rond 2 uur en Valverde pakt waarschijnlijk zijn 359e etappe. Wat een heerlijke ronde!