Wat wij doen hier, in het prachtige Nederland, is wat wij, de (kennelijk) enig normaal-denkenden die overgebleven zijn, doorslaan noemen. Nederland is aan het doorslaan en keihard ook.
Nummer één daarin is de hele milieu – en duurzaamheidskwestie. Zelfs ik begrijp dat er iets moet gebeuren om de planeet leefbaar te houden. Waarschijnlijk jaag ik weer mensen tegen me in het harnas als ik roep dat het mij minder uitmaakt omdat ik geen nalatenschap heb, maar zo is het stiekem wel: ik heb bovendien nooit ontkend dat ik een egoïst ben. In dat kader wil ik volop genieten van mijn eigen leven en voel ik me niet schuldig als ik vlieg, als ik veel rijd, als ik mijn afval niet altijd even goed scheid (wat ook lastig is hier met één container), als ik af en toe een petfles Pepsi Max drink of als ik toch een plastic tas wil bij mijn aankopen. Voor de mensen die dit eventueel in 2054 lezen vanaf het laatste stukje leefbare aarde: sorry daarvoor, mea culpa en alles: it was me.
Natuurlijk was ik het niet. Wij kunnen hier minder vlees gaan eten, alles in onze blote handen gaan dragen, nooit meer vliegen maar alleen nog maar lopen, rekening gaan houden met stikstof door 40 op de snelwegen te gaan rijden (al gaan die elektrische auto’s tegen die tijd ook niet harder) en nooit meer iets te bouwen en met zijn allen op zee de plasticsoep eruit te gaan trekken met onze blote handen, maar dit gaat de aarde niet redden. Echt niet.
Ja, ik weet dat. Ik lees graag en zie daar prachtige sommetjes voorbij komen wat betreft vervuiling en CO2, sommetjes die vooral gaan over wat wij als mens produceren aan CO2. Arjen Lubach rekende het al eens door, voor diegenen die dat niet gezien hebben: tot hun 18e levensjaar levert elk kind (in Nederland) gemiddeld 58 ton CO2 per jaar op. Doe dit keer achttien en je komt op ongeveer 800 ton per kind. Ter vergelijk: een jaar niet vliegen (als je dit drie keer per jaar minimaal doet) en geen vlees eten levert bij elkaar 2,5 ton CO2 besparing op. Dus omgerekend: je zou 320 jaar geen vlees moeten eten en niet mogen vliegen om één kind (geeneens een persoon, want het gaat om de eerste achttien jaar) te compenseren. Een snelle blik van een ieder leert dus: dat red je niet. Pak er nog bij dat je je auto laat staan (2,5 ton CO2 per jaar) en dan kom je tot 160 jaar geen vlees, niet vliegen, niet autorijden. Veel meer kan je als mens niet laten, toch?
Door dat gekke meisje bij de VN voelt ineens elke westerse volwassene zich schuldig over de klimaatverandering. Door merg en been ging haar speech (haha, oh nee, toch niet) en sindsdien is iedereen gestopt met vliegen en autorijden. Of nee, dat kwam pas na die protestmarsen van al die spijbelende kinderen, dat opende onze ogen pas echt (Ik denk dat diezelfde kinderen over een jaar of vijftien, als ze doorkrijgen hoe het écht werkt in de wereld, zich diep schamen voor de standpunten die zij uitdragen: doorslaan in het kwadraat). Maar schuldgevoel leidt tot maatregelen en dus gaan wij elkaar allemaal aanspreken op gedrag, consumptie en houding. Niet op het aantal kinderen, want ja, dat is liefde en leven en dat hoort zo. Eigenlijk heel scheef, toch? Is het niet ‘de vervuiler betaalt’? Dat is eigenlijk, met het intussen toch wel achterhaalde kinderbijslagconcept, het omgekeerde van wat er nu gebeurt.
Nee, ik wil niemand zijn of haar of hun geluk ontzeggen door een kinderverbod in te stellen, maar wil ook geen doorgeslagen maatregelen in Nederland om het ietsje beter te doen, terwijl er in India in 2030 gewoon bijna twee miljard inwoners worden voorspeld. Twee miljard keer 900 ton CO2 (wat in India de uitstoot is per persoon in zijn leven): dat is heel heel heel heel veel CO2 uitstoot en dan gaat dit slechts nog over India: tel daarbij op Thailand, Bangladesh en al die omringende landen waar mensen gewoon een kind of tien per koppel krijgen, een geboortecijfer waartegen wij niet op kunnen boksen met vlees, vlieg of auto. Nu niet, nooit niet.
Ja, ik wil meewerken aan een beter milieu, aan een beter tijdperk, aan de verbetering van de aarde zoals wij deze kennen en een leefbare wereld achterlaten voor (andermans) kinderen. Nee, ik wil geen doorgeslagen maatregelen. Ik wil niet dat een stikstofkwestie half Nederland platlegt en daar zelf later twee keer last van te hebben doordat al die agrariërs het nodig vinden in kolonne naar Den Haag te rijden. Wil ik allemaal niet: ik wil normaal. We gaan het beter doen, echt, laat alsjeblieft nooit meer dat meisje zien met haar enge hoofdje. Door alle aandacht weten we het nu: de aarde warmt echt op, we gaan er iets aan doen.
Wij wel.