Deel 8: Het zal toch niet?
Een interlandbreak is voor een supporter van een club nooit zo leuk: het liefste heb ik dat ze elke week lekker doorspelen, ik mis dat clubvoetbal in het weekend enorm. Maar goed, het is een interlandbreak, ik heb er mee te dealen en dus kan ik even rustig terugkijken op de laatste periode van het door mij zo geliefde FC Den Haag.
Vorige week viel de wedstrijd tegen Ajax me alles mee en dat zegt wel genoeg over hoe ik (en met mij velen) nu tegen Den Haag aankijk: een 0-2 nederlaag ‘valt mee’. Eigenlijk voelde ik voor het eerst in tijden ook wel een soort trots en dat is toch heel gek als je een wedstrijd verliest. Die trots kwam vooral door passie, strijdlust en het erop knallen, iets dat ik in tijden niet heb gezien van mijn ploeg. Mede daardoor (en door een fantastisch keepende Koopmans) bleef Den Haag veel langer in de wedstrijd dan we ooit hadden kunnen hopen en kregen ze zowaar nog enkele kansjes tegen het machtige Ajax.
Maar goed, het blijft behelpen: de laatste goal die we zelf maakten was tegen VVV thuis (31 augustus), de twee eigen goals van Feyenoord tel ik dan niet mee. De linksbuitenpositie blijft een zorgenkindje (Hooi, Cibicki, Falkenburg, Goossens: het is allemaal niet veel op die plek) en over de linksback, onze aanvoerder ook nog eens, heb ik al genoeg geschreven. Ongelooflijk dat hij onaantastbaar is. Echt. Daarnaast zijn we op het middenveld hooguit middelmaat (Bakker, Malone, Immers…geen topseizoen tot nu toe) en dus zou het écht zomaar eens kunnen gebeuren dit jaar: degradatie.
Zo lang we er alleen vanuit gaan dat we erin blijven door te hopen op een betere tweede seizoenshelft (gebaseerd op een lucky shot met El Khayati) gaat het mis. Getuige het spel tot nu toe is er niets dat wijst op een groot herstel in het nieuwe jaar. Getuige de geringe concurrentie is er niets dat wijst op nieuw elan: ik hoop op Thom Haye, maar weet niet of Fons dat risico durft te nemen: hoe langer we op plek 16-17 bivakkeren, hoe minder risico en hoe minder Haags dan ook. Eigenlijk is het gek dat alleen de jonge jongens het dit jaar goed doen: Pinas zat er aan te komen maar is écht het grootste talent van Den Haag in jaren, Summerville ontwikkelt zich stormachtig en is de grootste plaag (niet letterlijk) voor de tegenstanders en ook Milan van Ewijk doet het prima, al maakt hij de laatste wedstrijden slippertjes. Alle drie nog geen 20, alle drie in de (voor)selecties van de vertegenwoordigende elftallen en al bepalende spelers in de Eredivisie.
Maar het is dus dun bezaaid: de ervaren krachten moeten op gaan staan, of dat nou op het veld is of ernaast. Is Fons sterk genoeg om deze groep aan het voetballen te krijgen? Twente kon ook niet degraderen, Roda en NEC zitten intussen al jaren in de Keuken Kampioen Divisie. Eerlijk gezegd moet ik echt niet denken aan Den Haag – Jong Utrecht op een vrijdagavond, maar zo lang ze me vertellen dat ik me niet druk moet maken heb ik alle vertrouwen…
Vertrouwen dat zich hopelijk de komende drie uitwedstrijden gaat uitbetalen, maar eerlijk gezegd verwacht ik niet veel. Zo vroeg in het seizoen loopt Den Haag als een aangeslagen ploeg over het veld (ok, AZ en Ajax waren beter, maar vooral omdat de tegenstander heel veel de bal had) en weten ze nauwelijks iets te creëren. Zwolle uit voor de competitie is weer een heel belangrijke wedstrijd, Vitesse is meestal kansloos uit en Fortuna uit voor de Beker is gewoon een rotwedstrijd. Ik geef het je te doen, maar kop omhoog, schuim op die bekken en knokken voor wat je waard bent!
Come on The Hague!!